maritus

Latin

Étymologie

Hypothèse 1 : dérivé de mas, maris (« mâle, garçon »).
Hypothèse 2 : apparenté au grec ancien μεῖραξ, jeune fille, puis jeune garçon ; breton merc'h, sanskrit marya-s.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif maritus marită maritum maritī maritae marită
Vocatif marite marită maritum maritī maritae marită
Accusatif maritum marităm maritum maritōs maritās marită
Génitif maritī maritae maritī maritōrŭm maritārŭm maritōrŭm
Datif maritō maritae maritō maritīs maritīs maritīs
Ablatif maritō maritā maritō maritīs maritīs maritīs

marītus

  1. Conjugal, nuptial.
    • facibus cessit maritis, Prop. 4 (5), 11, 33

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif maritus maritī
Vocatif marite maritī
Accusatif maritum maritōs
Génitif maritī maritōrum
Datif maritō maritīs
Ablatif maritō maritīs

maritus masculin (équivalent féminin : marita)

  1. Époux, mari.
    • ut maritus sis quam optimae (mulieris), Cic. Inv. 1
  2. Mâle de l’animal.
    • quem pecori dixere maritum, Virgile. G. 3, 125

Synonymes

Apparentés étymologiques

  • marita, épouse, femme mariée

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.