magneticus

Latin

Étymologie

Du grec ancien Μαγνητικός, Magnetikos  de Magnésie »).

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif magneticus magnetică magneticum magneticī magneticae magnetică
Vocatif magnetice magnetică magneticum magneticī magneticae magnetică
Accusatif magneticum magneticăm magneticum magneticōs magneticās magnetică
Génitif magneticī magneticae magneticī magneticōrŭm magneticārŭm magneticōrŭm
Datif magneticō magneticae magneticō magneticīs magneticīs magneticīs
Ablatif magneticō magneticā magneticō magneticīs magneticīs magneticīs

magneticus \Prononciation ?\

  1. Magnétique, d'aimant.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.