historicus

Latin

Étymologie

Du grec ancien ἱστορικός, historikos.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif historicus historică historicum historicī historicae historică
Vocatif historice historică historicum historicī historicae historică
Accusatif historicum historicăm historicum historicōs historicās historică
Génitif historicī historicae historicī historicōrŭm historicārŭm historicōrŭm
Datif historicō historicae historicō historicīs historicīs historicīs
Ablatif historicō historicā historicō historicīs historicīs historicīs

historicus \Prononciation ?\

  1. Historique.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Apparentés étymologiques

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif historicus historicī
Vocatif historice historicī
Accusatif historicum historicōs
Génitif historicī historicōrum
Datif historicō historicīs
Ablatif historicō historicīs

historicus \Prononciation ?\ masculin

  1. Historien.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Références

Néerlandais

Étymologie

Du latin historicus  historien »).

Nom commun

historicus masculin

  1. Historien.
    • "Ik, Fabian Zè, historicus en docent aan de academie van Trozen op het rijke Tarmaddon, werd onrechtvaardig naar de planeet Fluori verbannen, omwille van mijn eerlijkheid als geschiedschrijver."  (Gust van Brussel, De Atlantica Kroniek, 2003, ISBN 9053252371)

Synonymes

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 99,1 % des Flamands,
  • 99,3 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.