finitus
Latin
Étymologie
- Formé sur le supin finitum du verbe.
Forme de verbe
Cas | Singulier | Pluriel | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
Nominatif | finitus | finită | finitum | finitī | finitae | finită |
Vocatif | finite | finită | finitum | finitī | finitae | finită |
Accusatif | finitum | finităm | finitum | finitōs | finitās | finită |
Génitif | finitī | finitae | finitī | finitōrŭm | finitārŭm | finitōrŭm |
Datif | finitō | finitae | finitō | finitīs | finitīs | finitīs |
Ablatif | finitō | finitā | finitō | finitīs | finitīs | finitīs |
finitus \Prononciation ?\
- Participe passé de finio.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.