consuetudinarius

Latin

Étymologie

De consuetudo, consuetudinis (« coutume ») avec le suffixe -arius.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif consuetudinarius consuetudinariă consuetudinarium consuetudinariī consuetudinariae consuetudinariă
Vocatif consuetudinarie consuetudinariă consuetudinarium consuetudinariī consuetudinariae consuetudinariă
Accusatif consuetudinarium consuetudinariăm consuetudinarium consuetudinariōs consuetudinariās consuetudinariă
Génitif consuetudinariī consuetudinariae consuetudinariī consuetudinariōrŭm consuetudinariārŭm consuetudinariōrŭm
Datif consuetudinariō consuetudinariae consuetudinariō consuetudinariīs consuetudinariīs consuetudinariīs
Ablatif consuetudinariō consuetudinariā consuetudinariō consuetudinariīs consuetudinariīs consuetudinariīs

consuetudinarius \Prononciation ?\

  1. Coutumier, habituel, ordinaire.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

  • consuetudinarie

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.