cʼhonifl
Breton
Forme de nom commun
Mutation | Singulier | Pluriel |
---|---|---|
Non muté | konifl | konifled |
Adoucissante | gonifl | gonifled |
Spirante | cʼhonifl | cʼhonifled |
cʼhonifl \ˈɣɔ̃ːnif(l)\ masculin
- Forme mutée de konifl par spirantisation (k > cʼh).
- [...], rak n’eo ket hepken da Briel e troje kein, met ivez da Vreizh, ha zoken da Vro-C’hall, evit skampañ — ar c’honifl anezhañ — da Voskov, e Rusia, ur vro n’he devoa tanfoeltr biskoazh klevet ober anv diouti. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 1.)
- [...], car ce n’est pas seulement à Plouguiel qu’il tournerait le dos, mais aussi à la Bretagne, et à la France même, pour filer — le vaurien — à Moscou, en Russie, un pays dont elle n’avait foutre jamais entendu parler.
- [...], rak n’eo ket hepken da Briel e troje kein, met ivez da Vreizh, ha zoken da Vro-C’hall, evit skampañ — ar c’honifl anezhañ — da Voskov, e Rusia, ur vro n’he devoa tanfoeltr biskoazh klevet ober anv diouti. — (Jarl Priel, Va Buhez e Rusia, Al Liamm, 1955, p. 1.)
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.