Dido

Voir aussi : dido

Latin

Étymologie

Du grec ancien Διδώ, Didố.

Nom propre

Cas Singulier
Nominatif Dīdō
Vocatif Dīdō
Accusatif Dīdō
Génitif Dīdūs
Datif Dīdō
Ablatif Dīdō
Cas Singulier
Nominatif Dīdō
Vocatif Dīdō
Accusatif Dīdōnem
Génitif Dīdōnis
Datif Dīdōnī
Ablatif Dīdōne

Dīdō \ˈdiː.doː\ féminin (acc. aussi Dīdōn, Dīdūn)

  1. Didon, fondatrice de Carthage, sœur de Pygmalion.
    • Certus es ire tamen miseramque relinquere Didon
      atque idem venti vela fidemque ferent.
       (Ovidus, Heroides, 7, 7 et seq.)
    • Forsitan et gravidam Didon, scelerate, relinquas
      parsque tui lateat corpore clausa meo.
       (Ovidus, Heroides, 7, 133 et seq.)

Synonymes

Voir aussi

  • Dido sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin) 

Références

Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.