ὅσπερ

Grec ancien

Étymologie
De ὅς, hós (« ce, lui ») et -περ, -per.

Pronom

Cas Singulier Pluriel Duel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif ὅσπερ ἥπερ ὅπερ οἵπερ αἵπερ ἅπερ ὥπερ ἅπερ ὥπερ
Vocatif - {{{vfs}}} {{{vns}}} - {{{vfp}}} {{{vnp}}} - {{{vfd}}} {{{vnd}}}
Accusatif ὅνπερ ἥνπερ ὅπερ οἵπερ αἵπερ ἅπερ ὥπερ ἅπερ ὥπερ
Génitif οὗπερ ἧσπερ οὗπερ ὧνπερ ὧνπερ ὧνπερ οἷνπερ αἷνπερ οἷνπερ
Datif ᾧπερ ᾗπερ ᾧπερ οἷσπερ αἷσπερ οἷσπερ οἷνπερ αἷνπερ οἷνπερ

ὅσπερ, hósper \ˈhos.per\

  1. Celui-ci, celle-ci, cela.
    • ὡυτὸς ὅσπερ — (Hérodote, 8-42)
      celui-ci même.
    • ὅμοια ἔπραττον ἅπερ ἄν — (X. An. 5-4.34)
  2. Ceci dit, d’une part… d’autre part, par conséquent, cependant.
    • τῇπερ, ἔθαψαν… τῇπερ ἔπεσε — (Hérodote, 1-30)

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.