ἐναντίος

Grec ancien

Étymologie
De ἐν, en (« dans, en, parmi »), ἀντί, antí (« en face de, à l’encontre de, contre ») et -ος, -os.

Adjectif

Cas Singulier Pluriel Duel
Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre Masculin Féminin Neutre
Nominatif ἐναντίος ἐναντία ἐναντίον ἐναντίοι ἐναντίαι ἐναντία ἐναντίω ἐναντία ἐναντίω
Vocatif ἐναντίε ἐναντία ἐναντίον ἐναντίοι ἐναντίαι ἐναντία ἐναντίω ἐναντίω ἐναντίω
Accusatif ἐναντίον ἐναντίαν ἐναντίον ἐναντίους ἐναντίας ἐναντία ἐναντίω ἐναντία ἐναντίω
Génitif ἐναντίου ἐναντίας ἐναντίου ἐναντίων ἐναντίων ἐναντίων ἐναντίοιν ἐναντίαιν ἐναντίοιν
Datif ἐναντίῳ ἐναντίᾳ ἐναντίῳ ἐναντίοις ἐναντίαις ἐναντίοις ἐναντίοιν ἐναντίαιν ἐναντίοιν

ἐναντίος, enantíos \e.nan.ˈti.os\

  1. Qui est en face de.
  2. (Avec idée d’hostilité) Qui se tient en face de.
  3.  (Par extension) Opposé, contraire à.

Dérivés dans d’autres langues

Références
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.