εὐάρεστος
Grec ancien
Adjectif
| Cas | Singulier | Pluriel | Duel | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | Masculin | Féminin | Neutre | |
| Nominatif | εὐάϱεστος | εὐάϱεστος | εὐάϱεστον | εὐάϱεστοι | εὐάϱεστοι | εὐάϱεστα | εὐαϱέστω | εὐαϱέστω | εὐαϱέστω |
| Vocatif | εὐάϱεστε | εὐάϱεστε | εὐάϱεστον | εὐάϱεστοι | εὐάϱεστοι | εὐάϱεστα | εὐαϱέστω | εὐαϱέστω | εὐαϱέστω |
| Accusatif | εὐάϱεστον | εὐάϱεστον | εὐάϱεστον | εὐαϱέστους | εὐαϱέστους | εὐάϱεστα | εὐαϱέστω | εὐαϱέστω | εὐαϱέστω |
| Génitif | εὐαϱέστου | εὐαϱέστου | εὐαϱέστου | εὐαϱέστων | εὐαϱέστων | εὐαϱέστων | εὐαϱέστοιν | εὐαϱέστοιν | εὐαϱέστοιν |
| Datif | εὐαϱέστῳ | εὐαϱέστῳ | εὐαϱέστῳ | εὐαϱέστοις | εὐαϱέστοις | εὐαϱέστοις | εὐαϱέστοιν | εὐαϱέστοιν | εὐαϱέστοιν |
εὐάρεστος, ος, ον [ᾰ] . Autre écriture : εὐάϱεστος.
Références
- Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901
- Alphonse Dain, Jules-Albert de Foucault, Pierre Poulain, Grammaire grecque Éloi-Jules Ragon, éditions Jean de Gigord, Paris, 1952
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Partage dans les Mêmes. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.